ای فرزند آدم
چگونه میان دو نعمت بزرگ من روزگار می گذرانی ،
نمی دانی کدامیک برای تو مهمتر است :
گناهانت که از چشم مردم مخفی نگه داشته شده ،
و یا ستایش نیکی که درمیان مردم رواج یافت ؟
چون اگر مردم آنچه را که من از تو می دانم می دانستند
دیگر هیچیک از بندگانم بر تو سلامی نمی کرد.
کردارت را از ظاهر فریبی و به گوش دیگران رساندن ، پاک گردان
که تو بنده ای خوار برای پروردگاری بزرگ
و مأمور به اوامر او می باشی توشه خویش بردار
که تو مسافری و گریزی برای مسافر از زاد و توشه نیست
خدایا به من بیاموز که چطور در سخت‌ترین شرایط
آنگاه که من چیزی را با همه‌ی وجود از تو می‌خواهم
و تو حاجت‌روایی‌ام را مصلحت نمی‌دانی،
از مهربانی و رحمتت ناامید نشوم
و همچنان عاشقت بمانم
خدایا یادم بده در ناامیدی مطلق، لبخند زدن را...
یادم بده در دل‌شکستگی و رنجش، بخشندگی را...
اَلَمْ یَعْلَمْ بِأنَ اللهَ یَری(سوره‌ی علق، آیه‌ی 14)
آیا انسان نمیداند که خدا او را می بیند؟
خالق من "بهشتی"دارد نزدیک،زیباوبزرگ ودوزخی
داردبه گمانم کوچک وبعید
ودر پی دلیلی است که ببخشد مارا
گاهی به بهانه یک دعا درحق دیگری!
خوشا دل سپردن به عشق خدایی
ز قید هوس های دنیا رهایی
خوشا از گناهان همه توبه کردن
به درگاه حق،نیمه شب چهره سایی
خوشا بر فراز جهان پر گشودن
گذشتن ز خودبینی و خود نمایی...
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
